Hallo!
Onze adres voor de komende zes (of meer) maanden is:
Benjamin Graulus & Erika Van den Hende
315 - 3100 Panorama Ridge
Whistler, B.C. VON 1B4
CANADA
Altijd welkom!
Onze Canadees telefoonnummer is
(001) (44) 604 902 4889
Opgelet: Inkomende oproepen moeten we ook betalen. Dit is steeds zo met een prepaid kaart in Canada. Bellen op dit nummer dus liefst enkel voor in noodgevallen. Smsjes daarentegen kunnen we wel gratis ontvangen. Telefoneren doen we graag, maar dan via skype (gratis te downloaden, gebruikersnaam: erikavandenhende)
Groetjes,
Benjamin en Erika
donderdag 25 oktober 2007
woensdag 24 oktober 2007
Eerste dagen in Whistler
Dag iedereen,
Inderdaad, hier alvast een nieuw (iets korter) verslag van onze aankomst in Whistler. Maandag namen we de bus van Vancouver naar hier. Het is hier echt prachtig. De zon heeft al veel geschenen en we zien de sneeuw iets hoger al liggen. De sneeuw, de grasvelden (die pistes worden) en de skiliften kan je zien op de foto's. Jammergenoeg zijn de skiliften (en het zijn er heel veel) nog niet open. Het is dus nog even wachten om te snowboarden en dus ook om les te geven. Alleszins, Whistler loopt vol met jonge mensen, allemaal met hetzelfde doel: snowboarden en werken om alles te kunnen betalen.
Whistler bestaat uit drie delen: Whistler Village, Whistler Blackcomb en Whistler Creekside. Wij wonen nabij Whistler Village (amper 5 minuutjes wandelen van het centrum) en zullen werken voor Whistler Blackcomb, namelijk bij Whistler Kids. Iedereen die daarbij werkt mag verblijven in de ‘staffhousing’. Gelukkig maar want anders zou onze accommodatie hier in het chique Whistler niet te betalen zijn. Whistler is dus redelijk groot in vergelijking met een skidorp in de Franse Alpen, maar het is heel gezellig en Whistler Village is zo goed als autoloos. We zitten op ongeveer 600 à 700 meter boven de zeespiegel, nog onder de boomgrens dus. Dit lijkt eigenlijk niet zo hoog, maar toch ligt hier heel de winter sneeuw. Dit komt door het andere Canadese klimaat.
Ons appartementje is echt heel mooi. We hebben onze eigen kamer en delen een living, keuken, gang en badkamer met een Engels koppel, Liz en Oli. Dit zijn echt sympathieke mensen. Bovendien kunnen we ook goed ons Engels oefenen, en dan nog wel het mooie Brits Engels. Deze week gaan we wel nog enkele dingen aankopen zoals extra glazen en kuisgerief want dat is hier nu niet. Wel hebben we een reuze koelkast, binnenkort een microgolf, een super grote oven om pizza’s en lekkere cakes in te maken, een ligbad… Een foto van onze kamer komt later, deze konden we nu echt niet publiceren.
De afgelopen twee dagen in Whistler hebben we vooral het dorpje verkent, boodschappen gedaan, ons geïnstalleerd en genoten van de mooie natuur en de gezonde lucht. We zochten ook al naar werk voor de komende maand, aangezien we maar beginnen werken eind november voor Whistler Blackcomb. Jammergenoeg werden we nog niet aangenomen om een maandje te werken. Ze zoeken namelijk mensen voor een heel winterseizoen.
Beren! Ze zijn aanwezig. Gisteren zagen we een grote beer dichtbij het dorp aan de skiliften. Benjamin trok alvast enkele foto’s. Vandaag hoorden we dat die beer ook door het dorp liep en eten probeerde te halen uit de vuilbakken. Aangekomen in ons appartementje, vertelden onze roommates dat ze net een beer voorbij zagen wandelen vlak aan ons balkon van ons appartement. De beer kon dus eigenlijk gewoon binnenwandelen. Gelukkig waren de ramen en deuren toe. Toen we even later nog eens naar buiten keken, was de beer terug. Benjamin probeerde nog enkele foto’s te trekken, in tegenstelling tot Erika die bijna niet meer buiten durft komen. Erika heeft dus naast het honden- en kattenfobie nu ook een berenfobie. Ze durft eigenlijk niet meer alleen door het bos naar het dorp wandelen, ze neemt voortaan de weg langs de straat. Het is echt eng. Gelukkig is Benjamin er om ons te beschermen. Verder hangen er overal affiches rond en krijgen we folders over beren. We mogen geen vuilnis of etensresten achterlaten, we moeten ramen en deuren sluiten, we mogen de beer niet lokken, je moet de beer ruimte geven… Naar het schijnt zijn de beren op zoek naar eten in het dorp aangezien er iets hoger in de bergen al vroeger dan anders sneeuw is gevallen. Met als gevolg dat we dus hier beneden omsingeld zijn door echte beren. Volgende week is een berendag in de village met meer informatie, allen daarheen. Wil je nu al meer info, klik op deze link: http://nl.wikipedia.org/wiki/Grizzlybeer
Vanaf vandaag zijn we terug sportief. We hebben nu een meerbeurtenkaart in het sportcentrum van Whistler. Voor één scan kan je fitnessen, ijsschaatsen, zwemmen, naar de sauna, het stoombad of het bubbelbad. Dat is dus echt super. We proberen er meerdere keren in de week heen te gaan.
Voor de geïnteresseerden, dit is ons adres voor de komende zes maanden:
Benjamin Graulus & Erika Van den Hende,
315
3100 Panorama Ridge
Whistler
Canada
Opgelet! We hebben nog geen brievenbus ontdekt, dus we checken nog even of we op dit adres post kunnen ontvangen. Wordt vervolgd..
We hebben nog steeds geen Canadees telefoonnummer, maar dit komt.
Tot zover een verslagje van onze eerste dagen in Whistler.
Lieve zoen en dikke bereknuffel,
Benjamin en Erika
Inderdaad, hier alvast een nieuw (iets korter) verslag van onze aankomst in Whistler. Maandag namen we de bus van Vancouver naar hier. Het is hier echt prachtig. De zon heeft al veel geschenen en we zien de sneeuw iets hoger al liggen. De sneeuw, de grasvelden (die pistes worden) en de skiliften kan je zien op de foto's. Jammergenoeg zijn de skiliften (en het zijn er heel veel) nog niet open. Het is dus nog even wachten om te snowboarden en dus ook om les te geven. Alleszins, Whistler loopt vol met jonge mensen, allemaal met hetzelfde doel: snowboarden en werken om alles te kunnen betalen.
Whistler bestaat uit drie delen: Whistler Village, Whistler Blackcomb en Whistler Creekside. Wij wonen nabij Whistler Village (amper 5 minuutjes wandelen van het centrum) en zullen werken voor Whistler Blackcomb, namelijk bij Whistler Kids. Iedereen die daarbij werkt mag verblijven in de ‘staffhousing’. Gelukkig maar want anders zou onze accommodatie hier in het chique Whistler niet te betalen zijn. Whistler is dus redelijk groot in vergelijking met een skidorp in de Franse Alpen, maar het is heel gezellig en Whistler Village is zo goed als autoloos. We zitten op ongeveer 600 à 700 meter boven de zeespiegel, nog onder de boomgrens dus. Dit lijkt eigenlijk niet zo hoog, maar toch ligt hier heel de winter sneeuw. Dit komt door het andere Canadese klimaat.
Ons appartementje is echt heel mooi. We hebben onze eigen kamer en delen een living, keuken, gang en badkamer met een Engels koppel, Liz en Oli. Dit zijn echt sympathieke mensen. Bovendien kunnen we ook goed ons Engels oefenen, en dan nog wel het mooie Brits Engels. Deze week gaan we wel nog enkele dingen aankopen zoals extra glazen en kuisgerief want dat is hier nu niet. Wel hebben we een reuze koelkast, binnenkort een microgolf, een super grote oven om pizza’s en lekkere cakes in te maken, een ligbad… Een foto van onze kamer komt later, deze konden we nu echt niet publiceren.
De afgelopen twee dagen in Whistler hebben we vooral het dorpje verkent, boodschappen gedaan, ons geïnstalleerd en genoten van de mooie natuur en de gezonde lucht. We zochten ook al naar werk voor de komende maand, aangezien we maar beginnen werken eind november voor Whistler Blackcomb. Jammergenoeg werden we nog niet aangenomen om een maandje te werken. Ze zoeken namelijk mensen voor een heel winterseizoen.
Beren! Ze zijn aanwezig. Gisteren zagen we een grote beer dichtbij het dorp aan de skiliften. Benjamin trok alvast enkele foto’s. Vandaag hoorden we dat die beer ook door het dorp liep en eten probeerde te halen uit de vuilbakken. Aangekomen in ons appartementje, vertelden onze roommates dat ze net een beer voorbij zagen wandelen vlak aan ons balkon van ons appartement. De beer kon dus eigenlijk gewoon binnenwandelen. Gelukkig waren de ramen en deuren toe. Toen we even later nog eens naar buiten keken, was de beer terug. Benjamin probeerde nog enkele foto’s te trekken, in tegenstelling tot Erika die bijna niet meer buiten durft komen. Erika heeft dus naast het honden- en kattenfobie nu ook een berenfobie. Ze durft eigenlijk niet meer alleen door het bos naar het dorp wandelen, ze neemt voortaan de weg langs de straat. Het is echt eng. Gelukkig is Benjamin er om ons te beschermen. Verder hangen er overal affiches rond en krijgen we folders over beren. We mogen geen vuilnis of etensresten achterlaten, we moeten ramen en deuren sluiten, we mogen de beer niet lokken, je moet de beer ruimte geven… Naar het schijnt zijn de beren op zoek naar eten in het dorp aangezien er iets hoger in de bergen al vroeger dan anders sneeuw is gevallen. Met als gevolg dat we dus hier beneden omsingeld zijn door echte beren. Volgende week is een berendag in de village met meer informatie, allen daarheen. Wil je nu al meer info, klik op deze link: http://nl.wikipedia.org/wiki/Grizzlybeer
Vanaf vandaag zijn we terug sportief. We hebben nu een meerbeurtenkaart in het sportcentrum van Whistler. Voor één scan kan je fitnessen, ijsschaatsen, zwemmen, naar de sauna, het stoombad of het bubbelbad. Dat is dus echt super. We proberen er meerdere keren in de week heen te gaan.
Voor de geïnteresseerden, dit is ons adres voor de komende zes maanden:
Benjamin Graulus & Erika Van den Hende,
315
3100 Panorama Ridge
Whistler
Canada
Opgelet! We hebben nog geen brievenbus ontdekt, dus we checken nog even of we op dit adres post kunnen ontvangen. Wordt vervolgd..
We hebben nog steeds geen Canadees telefoonnummer, maar dit komt.
Tot zover een verslagje van onze eerste dagen in Whistler.
Lieve zoen en dikke bereknuffel,
Benjamin en Erika
dinsdag 23 oktober 2007
Week 1: Vancouver
Hallo lieve familie en vrienden!
We zijn vandaag exact een week in Canada. Dit is ons tweede berichtje vanuit dit prachtig land! Hou jullie vast, want het is een lang weekverslag! Gisteren zijn we aangekomen in het reuze skigebied Whistler waar we heel de winter zullen doorbrengen. Over Whistler vertellen we in ons volgend verslagje veel meer! Eerst willen we even onze week Vancouver schetsen.
Dinsdag 16 oktober kwamen we aan in Vancouver. Onze Vancouver week was zeker geslaagd! Het heeft wel heel de week geregend waardoor we niet echt mooie foto’s buiten konden trekken. Jammer van het weer, maar we hebben met natte voeten en doorweekte rugzakken er toch het beste van kunnen maken. Tevens hebben we heel de week moeten bekomen van onze “jetlag” (zoals Hannah zou zeggen). ’s Avonds werden we vroeg moe en vooral ’s ochtends werden we vroeg wakker. Maar ondertussen zijn we volledig aangepast aan het tijdsverschil. Het is namelijk 9u tijdsverschil, wanneer het bij ons 10u ’s ochtends is, is het in België al 19u. Reken dus alvast uit wanneer we kunnen msn’en of skypen.
Woensdagochtend 17 oktober zijn op zoek gegaan naar een ontbijtje. Dit was niet zo gemakkelijk te vinden. Het ontbijt was redelijk zoet en vet. Vanaf nu maken we zelf ons ontbijt klaar. Warme chocomelks zijn hier in overvloed te vinden. Bijna elke mens loopt hier met een kartonnen beker op straat met koffie of chocomelk. Je ziet ze overal. Woensdag overdag hebben we vooral in Vancouver downtown rondgelopen en de stad verkent. Heel downtown is bijna een shopping-area. Meer gekeken dan echt geshopt. Alhoewel, de prijzen qua kleren, schoenen en electro zaken zijn hier echt goedkoop. Alle shoppingcentra zijn hier trouwens ondergronds en lopen allemaal in elkaar over. Zelfs na een week downtown Vancouver kunnen we ons nog moeilijk ondergronds oriënteren. Bovengronds gaat dit al stukken beter. Vancouver is echt groot. Er zijn overal super hoge flatgebouwen met kantoren en appartementen. Heel de stad is ook opgedeeld in blokken straten. Als je op een kaart kijkt zijn alle straten evenwijdig met of staan loodrecht op elkaar. We probeerden Vancouver te verkennen maar stelden toen al vast dat je op een weekje tijd nooit heel Vancouver kan gezien hebben. We hebben deze week al heel veel afgestapt. We gaan zeker nog terug moeten in de lente om de rest te verkennen zoals Vancouver grootstad, de parken (die we nu in de regen deden), Vancouver Island… Alleszins, we sloten ons natte woensdag-verkenningsdag af met de supermarkt en een overheerlijke zelfgemaakte spaghetti.
Ook op donderdag verkenden we verder de stad. Benjamin kocht een fantastisch fototoestel die hij al lang wou: de Panasonic Lumix DMC-FZ8. De foto’s worden weldra nog mooier naarmate we het toestel beter kennen. Erika kocht nieuwe schoenen wegens een gebrek aan waterdichte. Verder wandelden we vooral in de Robsonstreet, een grote shoppingstreet bovengronds en deden we lange wandelingen doorheen de regenachtige maar mooie stad.
Vrijdag 19 oktober besloten we de rest van downtown te verkennen. We besloten ons te verplaatsen via het openbare vervoer wegens te veel regen. We kochten een daypass waarmee zowel de bus, de skytrain (een soort metro boven en ondergronds) en de seabus (een soort bootje) konden nemen. Eerst gingen we naar Stanleypark. Een groot park waar vanalles te zien en te beleven valt in het noord-westen van downtown. Dit park was heel mooi maar moeten we zeker nog eens overdoen wanneer er geen regen is. Daarna volgden we de tip van mama Rita en Jeremy op om naar Granville Island te gaan. Daar is een supergrote overdekte markt waar je vanalles kan kopen van vers eten. Je kan er ook gezellig iets eten of drinken, er is muziek, allé ja, de place to be. Onze vrijdag was echt geslaagd en zeer gezellig.
Zaterdag spraken we af met Jonathan, iemand uit het Gentse die Erika een beetje kende via Elien en Stephan. Jonathan is al even in Canada en blijft nog een goede maand in Vancouver wonen en werken. Het was echt een hele leuke dag met ons drietjes. Na enkele Belgische pintjes voor de mannen en een Canadese chocolademelk voor Erika besloten we naar een echte Amerikaanse/Canadese ijshockeywedstrijd te gaan in een groot stadium. En we namen zeker de juiste beslissing want de match was echt fantastisch en ook wel grappig. Het publiek was heel enthousiast, de spelers ook maar soms iets té. Af en toe vlogen de spelers elkaar in de haren en werd er gevochten. De scheidsrechters lieten dit zomaar toe. Wel moesten de spelers na het gevecht even afkoelen in een glazen hok. We keken met grote ogen toe. Het publiek juichde steeds meer en meer. De hamburgers en de cheerleaders waren ook van de partij. Op weg naar het stadium reden we ook met de bus de Hastingsstreet door, de beruchte straat van downtown met alle zwervers en drugsdealers. Nog nooit zagen we zoveel clochards bij elkaar. Eigenlijk erg om te zien hoe sommige mannen en vrouwen op de grond lagen in de regen, mager en gedrogeerd. Een buurt waar we duidelijk beter niet kwamen. Na de wedstrijd dronken we nog wat Belgische pintjes. Deze waren wel heel duur: 8 dollar voor een kleine Kriek, dus meer dan 5 euro, om maar even een voorbeeld te geven. Alleszins, het heeft gesmaakt en het was een toffe dag! Ook Vancouver by night is zeker de moeite!
Zondag deden we Broadway. We hadden gehoord van Jonathan dat deze lange weg zeker de moeite was. En inderdaad, dat was ook zo! Autowinkels en de ene outdoor/adventure winkel na elkaar. Daarna trokken we ook nog even naar ons favoriet plaatsje, Granville Island waar we konden genieten van vers oven gebakken koekjes. Voor de rest pakten we alles weer in want de volgende ochtend trokken we naar Whistler.
Maandag namen we afscheid van Vancouver en de talrijke Chinezen. We stapten op de bus naar Whistler. Het was ongeveer 2u30 rijden. Het was een prachtige rit langs de zee en in de bergen. Jammergenoeg konden we geen foto’s trekken vanuit de bus. Meer over Whistler, ons appartementje, onze jobs, onze medebewoners, het sfeertje hier… vind je in ons volgend verslagje.
En verder, zoals je kan zien op de foto’s, geniet Benjamin volop van de hamburgers en hotdogs uit Canada. Ze zijn overal te vinden. Om de 300 meter een McDonalds en om de 3 meter een fastfoodrestaurant is zeker niet overdreven. Benjamin is echt een kenner in wording. Een hamburger is niet zomaar een burger. Burger King was afgedaan bij de eerste hap, Mc Donalds staat nog steeds op nummer 1. Volgende hamburgertenten worden nog gequoteerd: A&W, de Wendy’s en de zoveel anderen. Meer interesse, info bij Burgerman Benjamin.
Tot slot, laat zeker weten hoe het met jullie is. We vinden het alvast tof dat we zoveel kunnen bellen en mailen met jullie. Ook hier in Whistler hebben we Internet op de kamer.
Vele zoenen, Benjamin en Erika
We zijn vandaag exact een week in Canada. Dit is ons tweede berichtje vanuit dit prachtig land! Hou jullie vast, want het is een lang weekverslag! Gisteren zijn we aangekomen in het reuze skigebied Whistler waar we heel de winter zullen doorbrengen. Over Whistler vertellen we in ons volgend verslagje veel meer! Eerst willen we even onze week Vancouver schetsen.
Dinsdag 16 oktober kwamen we aan in Vancouver. Onze Vancouver week was zeker geslaagd! Het heeft wel heel de week geregend waardoor we niet echt mooie foto’s buiten konden trekken. Jammer van het weer, maar we hebben met natte voeten en doorweekte rugzakken er toch het beste van kunnen maken. Tevens hebben we heel de week moeten bekomen van onze “jetlag” (zoals Hannah zou zeggen). ’s Avonds werden we vroeg moe en vooral ’s ochtends werden we vroeg wakker. Maar ondertussen zijn we volledig aangepast aan het tijdsverschil. Het is namelijk 9u tijdsverschil, wanneer het bij ons 10u ’s ochtends is, is het in België al 19u. Reken dus alvast uit wanneer we kunnen msn’en of skypen.
Woensdagochtend 17 oktober zijn op zoek gegaan naar een ontbijtje. Dit was niet zo gemakkelijk te vinden. Het ontbijt was redelijk zoet en vet. Vanaf nu maken we zelf ons ontbijt klaar. Warme chocomelks zijn hier in overvloed te vinden. Bijna elke mens loopt hier met een kartonnen beker op straat met koffie of chocomelk. Je ziet ze overal. Woensdag overdag hebben we vooral in Vancouver downtown rondgelopen en de stad verkent. Heel downtown is bijna een shopping-area. Meer gekeken dan echt geshopt. Alhoewel, de prijzen qua kleren, schoenen en electro zaken zijn hier echt goedkoop. Alle shoppingcentra zijn hier trouwens ondergronds en lopen allemaal in elkaar over. Zelfs na een week downtown Vancouver kunnen we ons nog moeilijk ondergronds oriënteren. Bovengronds gaat dit al stukken beter. Vancouver is echt groot. Er zijn overal super hoge flatgebouwen met kantoren en appartementen. Heel de stad is ook opgedeeld in blokken straten. Als je op een kaart kijkt zijn alle straten evenwijdig met of staan loodrecht op elkaar. We probeerden Vancouver te verkennen maar stelden toen al vast dat je op een weekje tijd nooit heel Vancouver kan gezien hebben. We hebben deze week al heel veel afgestapt. We gaan zeker nog terug moeten in de lente om de rest te verkennen zoals Vancouver grootstad, de parken (die we nu in de regen deden), Vancouver Island… Alleszins, we sloten ons natte woensdag-verkenningsdag af met de supermarkt en een overheerlijke zelfgemaakte spaghetti.
Ook op donderdag verkenden we verder de stad. Benjamin kocht een fantastisch fototoestel die hij al lang wou: de Panasonic Lumix DMC-FZ8. De foto’s worden weldra nog mooier naarmate we het toestel beter kennen. Erika kocht nieuwe schoenen wegens een gebrek aan waterdichte. Verder wandelden we vooral in de Robsonstreet, een grote shoppingstreet bovengronds en deden we lange wandelingen doorheen de regenachtige maar mooie stad.
Vrijdag 19 oktober besloten we de rest van downtown te verkennen. We besloten ons te verplaatsen via het openbare vervoer wegens te veel regen. We kochten een daypass waarmee zowel de bus, de skytrain (een soort metro boven en ondergronds) en de seabus (een soort bootje) konden nemen. Eerst gingen we naar Stanleypark. Een groot park waar vanalles te zien en te beleven valt in het noord-westen van downtown. Dit park was heel mooi maar moeten we zeker nog eens overdoen wanneer er geen regen is. Daarna volgden we de tip van mama Rita en Jeremy op om naar Granville Island te gaan. Daar is een supergrote overdekte markt waar je vanalles kan kopen van vers eten. Je kan er ook gezellig iets eten of drinken, er is muziek, allé ja, de place to be. Onze vrijdag was echt geslaagd en zeer gezellig.
Zaterdag spraken we af met Jonathan, iemand uit het Gentse die Erika een beetje kende via Elien en Stephan. Jonathan is al even in Canada en blijft nog een goede maand in Vancouver wonen en werken. Het was echt een hele leuke dag met ons drietjes. Na enkele Belgische pintjes voor de mannen en een Canadese chocolademelk voor Erika besloten we naar een echte Amerikaanse/Canadese ijshockeywedstrijd te gaan in een groot stadium. En we namen zeker de juiste beslissing want de match was echt fantastisch en ook wel grappig. Het publiek was heel enthousiast, de spelers ook maar soms iets té. Af en toe vlogen de spelers elkaar in de haren en werd er gevochten. De scheidsrechters lieten dit zomaar toe. Wel moesten de spelers na het gevecht even afkoelen in een glazen hok. We keken met grote ogen toe. Het publiek juichde steeds meer en meer. De hamburgers en de cheerleaders waren ook van de partij. Op weg naar het stadium reden we ook met de bus de Hastingsstreet door, de beruchte straat van downtown met alle zwervers en drugsdealers. Nog nooit zagen we zoveel clochards bij elkaar. Eigenlijk erg om te zien hoe sommige mannen en vrouwen op de grond lagen in de regen, mager en gedrogeerd. Een buurt waar we duidelijk beter niet kwamen. Na de wedstrijd dronken we nog wat Belgische pintjes. Deze waren wel heel duur: 8 dollar voor een kleine Kriek, dus meer dan 5 euro, om maar even een voorbeeld te geven. Alleszins, het heeft gesmaakt en het was een toffe dag! Ook Vancouver by night is zeker de moeite!
Zondag deden we Broadway. We hadden gehoord van Jonathan dat deze lange weg zeker de moeite was. En inderdaad, dat was ook zo! Autowinkels en de ene outdoor/adventure winkel na elkaar. Daarna trokken we ook nog even naar ons favoriet plaatsje, Granville Island waar we konden genieten van vers oven gebakken koekjes. Voor de rest pakten we alles weer in want de volgende ochtend trokken we naar Whistler.
Maandag namen we afscheid van Vancouver en de talrijke Chinezen. We stapten op de bus naar Whistler. Het was ongeveer 2u30 rijden. Het was een prachtige rit langs de zee en in de bergen. Jammergenoeg konden we geen foto’s trekken vanuit de bus. Meer over Whistler, ons appartementje, onze jobs, onze medebewoners, het sfeertje hier… vind je in ons volgend verslagje.
En verder, zoals je kan zien op de foto’s, geniet Benjamin volop van de hamburgers en hotdogs uit Canada. Ze zijn overal te vinden. Om de 300 meter een McDonalds en om de 3 meter een fastfoodrestaurant is zeker niet overdreven. Benjamin is echt een kenner in wording. Een hamburger is niet zomaar een burger. Burger King was afgedaan bij de eerste hap, Mc Donalds staat nog steeds op nummer 1. Volgende hamburgertenten worden nog gequoteerd: A&W, de Wendy’s en de zoveel anderen. Meer interesse, info bij Burgerman Benjamin.
Tot slot, laat zeker weten hoe het met jullie is. We vinden het alvast tof dat we zoveel kunnen bellen en mailen met jullie. Ook hier in Whistler hebben we Internet op de kamer.
Vele zoenen, Benjamin en Erika
ps Nu nog niet zoveel mooie foto's van de streek, maar in ons volgend verslag zeker en vast wel!
donderdag 18 oktober 2007
Afscheid en vliegreis (met foto's!!!)
Hallo familie en vrienden!
Dit is onze eerste berichtje vanuit Canada! We zijn dus aangekomen!
Het afscheid in Zaventem was toch wel zwaar, wetende dat we een jaartje van huis zijn. Bedankt aan mama Nicole, papa Roland, mama Rita, broer Jeremy, broer David en hartvriendinnen Bieke en Elien om ons uit te zwaaien! De uitzwaaiers op de foto's!
Onze vlucht is goed verlopen. Het eten op de vlieger viel ook redelijk mee. De vliegreis was eigenlijk prachtig. We vlogen eerst over Schotland, dan over Groenland en dan over Noord Amerika. We vlogen meer dan de helft van de reis over sneeuw, ijs en bergen. Groenland was echt ongelooflijk om te zien. We trokken toen al immens veel foto’s. Ook onder andere van het haken en de computerspelletjes op de vlieger.
Ook de grenscontrole in het strenge Canada was allemaal in orde. We kregen nadien ook onze werkvisum. Maar niet alles kon natuurlijk zo gemakkelijk zijn. Bij het afhalen van de bagage ontbrak er één stuk en dan nog wel onze boardbag. Onze boards en boots zaten niet op de vlucht. We vulden een papier in en alles zou in orde komen: onze boardbag zou meekomen met de volgende vlucht en zou gebracht worden naar ons hostel in Vancouver. Toen we bijna uit de bagageruimte waren, ontdekten we plots toch onze boardbag, helemaal alleen midden van de gang. Gelukkig maar!
Uit de luchthaven namen we de airport bus naar Vancouver city. Nadien stapten we met al onze bagage richting ons hostelleke. Enkele mensen spraken ons al aan dat we in die buurt best niet kwamen als toeristen. We liepen in Chinatown. De straat waar ons hostel was was nog net veilig. Maar iets verder kwamen we best ’s avonds niet. Veel drugs, prostitutie, zwervers... Ook het toeristisch kantoor waarschuwde ons nogmaals. Uiteindelijk ingecheckt ontdekten we ons kamertje. Het was klein en wat vuil, maar ja, het was wel heel goedkoop in vergelijking met al die andere hostellekes en we hadden aparte kamer waar we alles konden stockeren van bagage. Bedankt trouwens aan Hannah, David en Joris voor het leuk Gents cadeautje. Mmmm, de Belgische chocolaatjes zullen ons smaken. Plus we hebben ook draadloos internet in onze kamer. Skypen kan altijd via de gebruikersnaam erikavandenhende.
Gisteren deden we al een wandeling in Vancouver City. De stad is super groot. Wij zitten eigenlijk in Vancouver downtown. Enkele indrukken:
- Een ontbijt zoeken in Vancouver is niet gemakkelijk. We bestelden uiteindelijk French Toast. We kregen verloren brood met aardbeien. Best lekker, maar heel vet en zoet.
- Na lange tijd vonden we een supermarkt. De supermarkt lag vol met Chinees eten. Het was echt zoeken. Het plat water is hier veel duurder dan een blik cola. De melk smaakt heel raar, hoe we het met de cornflakes moeten aanpakken blijft nog een vraag. Een potje choco is bijna ontbetaalbaar (toch gekocht, basisproduct). We liepen heel lang in de supermarkt en uiteindelijk vonden we al onze ingrediënten om een geslaagde spaghetti te maken.
- Alle shoppingcentra zijn hier ondergronds.
- De Mc Donalds zijn hier talrijk aanwezig! Ze zijn al geopend van ’s morgens vroeg en zitten al vol met mensen. In de Mc Donalds verkopen ze allerlei breakfasts. Best grappig om om 9u ’s ochtends de mensen pizza en hamburgers te zien eten.
- Het weer is hier zoals verwacht. Grijs en wat motregen. Ook al redelijk koud. We hebben onze mutsen al goed kunnen gebruiken!
- Kleren en snowboardmateriaal of fietsen zijn hier echt goedkoop. Benjamin is er echt niet goed van hoe goedkoop de downhill bikes hier zijn.(1500 euro in plaats van 5000 euro in belgie)
- Maar de mensen zijn hier ongelooflijk vriendelijk! Zo sociaal en behulpzaam! Er valt hier echt veel te beleven.
Maandag gaan we naar Whistler, het bekende skigebied. Het is ongeveer 2u30 rijden met de bus. We kijken er al naar uit.
Vandaag gaan we verder de stad verkennen! We houden jullie op de hoogte! En posten snel veel foto’s van Vancouver zelf en de talrijke Chinesen.
Dikke zoenen, Benjamin en Erika vanuit Chinatown in Vancouver.
Dit is onze eerste berichtje vanuit Canada! We zijn dus aangekomen!
Het afscheid in Zaventem was toch wel zwaar, wetende dat we een jaartje van huis zijn. Bedankt aan mama Nicole, papa Roland, mama Rita, broer Jeremy, broer David en hartvriendinnen Bieke en Elien om ons uit te zwaaien! De uitzwaaiers op de foto's!
Onze vlucht is goed verlopen. Het eten op de vlieger viel ook redelijk mee. De vliegreis was eigenlijk prachtig. We vlogen eerst over Schotland, dan over Groenland en dan over Noord Amerika. We vlogen meer dan de helft van de reis over sneeuw, ijs en bergen. Groenland was echt ongelooflijk om te zien. We trokken toen al immens veel foto’s. Ook onder andere van het haken en de computerspelletjes op de vlieger.
Ook de grenscontrole in het strenge Canada was allemaal in orde. We kregen nadien ook onze werkvisum. Maar niet alles kon natuurlijk zo gemakkelijk zijn. Bij het afhalen van de bagage ontbrak er één stuk en dan nog wel onze boardbag. Onze boards en boots zaten niet op de vlucht. We vulden een papier in en alles zou in orde komen: onze boardbag zou meekomen met de volgende vlucht en zou gebracht worden naar ons hostel in Vancouver. Toen we bijna uit de bagageruimte waren, ontdekten we plots toch onze boardbag, helemaal alleen midden van de gang. Gelukkig maar!
Uit de luchthaven namen we de airport bus naar Vancouver city. Nadien stapten we met al onze bagage richting ons hostelleke. Enkele mensen spraken ons al aan dat we in die buurt best niet kwamen als toeristen. We liepen in Chinatown. De straat waar ons hostel was was nog net veilig. Maar iets verder kwamen we best ’s avonds niet. Veel drugs, prostitutie, zwervers... Ook het toeristisch kantoor waarschuwde ons nogmaals. Uiteindelijk ingecheckt ontdekten we ons kamertje. Het was klein en wat vuil, maar ja, het was wel heel goedkoop in vergelijking met al die andere hostellekes en we hadden aparte kamer waar we alles konden stockeren van bagage. Bedankt trouwens aan Hannah, David en Joris voor het leuk Gents cadeautje. Mmmm, de Belgische chocolaatjes zullen ons smaken. Plus we hebben ook draadloos internet in onze kamer. Skypen kan altijd via de gebruikersnaam erikavandenhende.
Gisteren deden we al een wandeling in Vancouver City. De stad is super groot. Wij zitten eigenlijk in Vancouver downtown. Enkele indrukken:
- Een ontbijt zoeken in Vancouver is niet gemakkelijk. We bestelden uiteindelijk French Toast. We kregen verloren brood met aardbeien. Best lekker, maar heel vet en zoet.
- Na lange tijd vonden we een supermarkt. De supermarkt lag vol met Chinees eten. Het was echt zoeken. Het plat water is hier veel duurder dan een blik cola. De melk smaakt heel raar, hoe we het met de cornflakes moeten aanpakken blijft nog een vraag. Een potje choco is bijna ontbetaalbaar (toch gekocht, basisproduct). We liepen heel lang in de supermarkt en uiteindelijk vonden we al onze ingrediënten om een geslaagde spaghetti te maken.
- Alle shoppingcentra zijn hier ondergronds.
- De Mc Donalds zijn hier talrijk aanwezig! Ze zijn al geopend van ’s morgens vroeg en zitten al vol met mensen. In de Mc Donalds verkopen ze allerlei breakfasts. Best grappig om om 9u ’s ochtends de mensen pizza en hamburgers te zien eten.
- Het weer is hier zoals verwacht. Grijs en wat motregen. Ook al redelijk koud. We hebben onze mutsen al goed kunnen gebruiken!
- Kleren en snowboardmateriaal of fietsen zijn hier echt goedkoop. Benjamin is er echt niet goed van hoe goedkoop de downhill bikes hier zijn.(1500 euro in plaats van 5000 euro in belgie)
- Maar de mensen zijn hier ongelooflijk vriendelijk! Zo sociaal en behulpzaam! Er valt hier echt veel te beleven.
Maandag gaan we naar Whistler, het bekende skigebied. Het is ongeveer 2u30 rijden met de bus. We kijken er al naar uit.
Vandaag gaan we verder de stad verkennen! We houden jullie op de hoogte! En posten snel veel foto’s van Vancouver zelf en de talrijke Chinesen.
Dikke zoenen, Benjamin en Erika vanuit Chinatown in Vancouver.
Abonneren op:
Posts (Atom)
