donderdag 29 mei 2008

Roadtrip USA: dag 11 tem dag 22

Hallo iedereen,
We zijn weer enkele dagen verder en ondertussen al aan het genieten aan de kust in California. Een verslagje van onze afgelopen week…

Dag 11: Van Kanab naar Las Vegas (Utah en Nevada)
Zondag verlieten we het “Hollywood van Utah” en reden we door het Zion National Park Het park was prachtig maar heel gelijkaardig aan de andere Canyons. Het was super warm (ongeveer 40 graden). We brachten de dag door aan een riviertje in het park. Na zonsondergang reden we in de woestijn richting Las Vegas (veel te warm voor ons autooke om overdag te rijden). Het was nog steeds heet op de baan! Ramen open, verwarming op vollen bak om onze motor te doen afkoelen… Immens heet! ’s Nachts aangekomen in Las Vegas, was het nog steeds 40 graden. Na een stapke in ‘de’ feeststad van Amerika, uiteindelijk toch proberen slapen in de auto, bijna onmogelijk in die hitte.



Dag 12: Las Vegas (Nevada)
Na enkele uren slapen, konden we heel vroeg in de ochtend uitzonderlijk inchecken in ons hotel. Eindelijk airco, een duik in het zwembad en een koude douche!
Al snel gingen de temperaturen omhoog tot 47 graden in de schaduw. Je kon bijna niet ademen van de warmte.
Naast feesten is Las Vegas natuurlijk ook the place to be om eens goed te gaan shoppen in de outletshops. Jaja, van 10u tot 6u hebben we indoor geshopt in twee grote shoppingcentra, alles in solden! ‘t Was een droomdag, voor Erika althans.
Wanneer de zon onder was, was de temperatuur iets menselijker geworden en konden we ’s avonds eindelijk buiten komen en gaan feesten in 40 graden in de Strip, de grote casino straat van Las Vegas. Las Vegas is een niet al te grote, drukke, redelijke vuile, kleurrijke stad. Overal lichten en grote schermen, speciale mensen, casino’s… Niets moet en alles mag! Iedereen is gelukkig en feest er op los. Natuurlijk zijn we ook een kijkje gaan nemen in de talrijke casino’s. Iedereen mag binnen, zelf op sletsen en in boardshort! Je kan spelen of toekijken. We hadden voor ons zelf een klein bedragje op zij gezet om het toch maar eens te wagen met Roulette of Slotspelletjes. Erika verloor haar 10 dollar. Benjamin won 25 dollar. Het is verslavend! ’s Avonds eindelijk gaan slapen in een goed bed met airco in de kamer.
Ondertussen zag ons autooke af, de koelkast werkte minder goed en de motor stond te koken!

Dag 13: Las Vegas (Nevada)
Nog steeds heel warm maar veel wind! De bekende fonteinshows aan Bellagio hotel konden niet doorgaan wegens te felle wind, jammer! Verder eens goed gaan eten, wat shows meegepikt en rondgewandeld in Las Vegas. Overal op straat spraken ze ons aan om te trouwen in hun trouwkapel. Als we trouwden op dat moment, kregen we zelf een gratis weekend aangeboden op hotel en helicopter vlucht. Of, als je niet veel tijd hebt, geen probleem, rij even met je auto door de “drive through trouwkapel” en je geeft jouw ja-woord vanuit de auto. We zijn op geen enkele optie ingegaan.
Verder werden er ons ook veel vrouwen aangeboden. Prostitutie, illegaal in Amerika maar vollen bak aanwezig in Las Vegas.


















Dag 14: Van Las Vegas naar San Diego (Nevada en California)
Lang geslapen, uitgecheckt en terug in onze van gekropen. Gelukkig werden de temperaturen gedaald tot 35 graden. Ietsje aangenamer om te rijden en beter voor onze van. We reden door de winderige woestijn richting California. We kwamen ’s avonds aan in San Diego, zuiden van California en grens met Mexico.

Dag 15: San Diego (California)
Het “Sunny California” bleek niet zo zonnig en warm te zijn. We verkenden de kust van San Diego. Lange broek en trui was nodig! De weersvoorspelling zag er slecht uit: een koud regenachtig weekend. Van bijna 50 graden in de woestijn in Las Vegas naar 15 graden aan de kust in California. We misten het goede weer al!

Dag 16: Tijuana (Mexico)
We reden naar de grens van Amerika en gingen via een shuttle naar Mexico. We lieten liever onze 30-jarige auto in Amerika aangezien we enkel pechverhelping hebben voor Canada en Amerika en al gehoord hadden van de corrupte politieagenten enzoverder. We bezochten Tijuana, enerzijds een leuk gezellig kleurrijk stadje, anderzijds veel armoede, vuilnis en straatkindjes…
We deden niets anders dan souveniertjes kopen in de talrijke winkeltjes. Verder genoten we van enkele Mexicaanse cocktails. We werden overal binnen getrokken. Het ging er allemaal redelijk opdringerig aan toe. Het was een regenachtige maar leuke dag! Gelukkig ook terug in Amerika binnengeraakt langs de strenge controle.
Terug in San Diego, zagen we in de Mc Donald een trouwend koppel. Toch iets dat je in België niet alle dagen ziet: trouwen en dan in trouwkleren een goede cheeseburger gaan eten. Dat was grappig!
Wegens het slechte weer aan de kust beslisten we voor even terug te gaan naar het binnenland. We reden richting Yuma, een stadje in de woestijn, ongeveer 300 km verder, in de World Guiness Records Book geplaatst als het zonnigste stadje van Amerika.






Dag 17: Yuma (Arizona)
Opgestaan in 30 graden, eindelijk weer zon! Heel de dag genoten van de Colorado rivier in Yuma.

Dag 18: Yuma (Arizona)
We reden naar camping Shangri. Een camping, dat was lang geleden. We genoten van de douches, konden nog eens een waske doen en lagen de hele dag aan het zwembad van de camping. Een hete dag met felblauwe hemel.











Dag 19: Van Yuma (Arizona) naar California
We bezochten het Territorial Prison Park en reden richting Martinez Lake. Niet echt zwemmogelijkheid maar wel een geslaagde zonnige dag.
Er werd goed weer voorspeld in California, tijd om terug te keren naar de kust. Tijdens een stop aan de “Food for less”, startte onze auto niet meer en dat was niet te eerste keer. We stonden “in panne” en brachten de nacht door aan de supermarkt.

Dag 20: California
Onze batterij had het definitief begeven. We kochten een nieuwe en Benjamin kon alles repareren. Tegen de middag terug op de baan richting de kust. Als tussenstop genoten van het waterpark Soak City in Palm Springs. De spectaculairste waterattracties ooit kunnen ervaren!

Dag 21: Huntington Beach (California)
Aangekomen aan Huntington Beach, ten zuiden van Los Angelos en genoten van perfect strandweer. Voor eerst gezwommen in de Pacific Ocean.

Dag 22: Huntington Beach (California)
We gingen op zoek naar een tweedehands surfboardje en bemachtigden twee prachtexemplaren (foto’s volgen). Meebrengen naar België of terug verkopen, dat zien we nog wel. Alleszins een mooi souvenier, een boardje geshaped in California. Vandaag voor het eerst gesurft in California en onze boardjes gedoopt. Het water is nog goed fris maar het was zalig!

Tot zover ons verslagje. De komende weken blijven we vertoeven aan de stranden van California. Genoeg kilometers gedaan (meer dan 5000 km). Tijd om te genieten van de zee, het strand, het zonnetje en de golven.

Dikke zoenen,
Benjamin en Erika

zaterdag 17 mei 2008

USA Roadtrip: dag 5 tem dag 10

Hallo,

we zijn al tien dagen ver en we genieten vol op! Een nieuw verslagje van onze laatste vijf super dagen!

Dag 5: Van Glenns ferry naar Salt Lake City (Utah)
De nacht van zondag op maandag was verschrikkelijk. We sliepen op een mooie camping maar we hadden een technische defect aan onze van, de ruitenwissers gingen om de tien minuten af. We kregen ze maar niet uit. Terug bijna in slaap, sloegen ze weer aan. Uiteindelijk, heeft Benjamin (onze handige Harry van dienst) het kunnen fixen. Wat een nacht! Bovendien stormde het op die camping, regen, wind... T was net alsof er een orkaan ging passeren.
Op maandagochtend reden we tot in Salt Lake City, een grote stad met aan de ene kant bergen met sneeuw en aan de andere kant de zoutwoestijn en het prachtige Salt Lake. Het verkeer was super druk, wel negen banen naast elkaar op de autostrade. Gelukkig zat ervaren Benjamin achter het stuur. Die dag bezochten we downtown Salt Lake city en gingen we lekker eten in een Italiaans restaurantje, Lugano. Na een overheerlijke maaltijd gingen we naar onze traditionele camping, namelijk de parking van de Wallmart. Het was een zonnige maar frisse dag.

Op de baan naar Salt Lake City, Benjamin de technieker:


Salt Lake City downtown:



Ons Italiaanse maaltijd:


Dag 6: Van Salt Lake City naar Yuba Lake (Utah)
In de zoutwoestijn van Salt Lake City ligt een testcenter voor race auto's. Met speedauto's racen in de woestijn, dat leek ons wel tof! We reden in de zoutwoestijn richting het testcenter. We reden daar weer gans alleen, op enkele herten na. Na kilometers rijden, merkten we ergens totaal anders te zijn, namelijk het testcenter van het leger van de USA. Grote borden: verboden toegang... In plaats van het autotestcenter, was het een plaats waar het leger bommen smijt en test... Gevaarzone... We keerden onze van al snel weer om! We reden verder naar het zuiden en stopten aan een prachtige camping in Yuba National Park aan het Yuba Lake. Zonnig, maar nog iets te fris om te zwemmen. Die avond leerden we een sympathiek ouder koppel kennen van de streek. We kregen veel info over de beste plekjes in Utah en er werd zelf gekookt voor ons, een typisch Western comboy gerecht, koken in hete kolen. Het was een toffe avond.

In de zoutwoestijn:









On the road van Salt Lake City naar Yuba:


Op de camping aan het Yuba Lake:





Dag 7: Van Yuba Lake naar Bryce Canyon (Utah)
De rit naar Bryce Canyon was prachtig. We reden eerst via de Red Canyon. Dit was op zich al prachtig. Benjamin teste zijn downhill bike uit op de rode zandrotsen. Het landschap van Utah bestaat groten deels uit die rode grote zandrotsen. Wind, water, ijs, sneeuw, erosie... zorgt voor een prachtig uitzicht op de canyons. Aangekomen in het National Park Bryce Canyon, gelegen op 2500 meter hoogte, kochten we jaarpas zodat we toegang hebben tot alle nationale parken in Amerika. Het park was prachtig, onze beste nationaal park tot hiertoe. Vooral het amphitheater in het park was ongelooflijk. Wel was het ijzig koud en was er immens veel wind aan de top van de canyons. We keken naar de zonsondergang in het park en beslisten er nog een nachtje te blijven. We sliepen op de parking van het Western Hotel en maakten vol op gebruik van hun wireless internet. Jammergenoeg konden we niet binnen sluipen in hun zwembad.

De Red Canyon:






Bryce Canyon National Park:





Dag 8: Van Bryce Canyon naar Page (Utah en Arizona)
Klaar om het park binnen te rijden, stelde Erika vast dat ze de jaarpas verloren had. Gelukkig vonden we de pas terug op de grond van het tankstation. 's Ochtends maakten we een prachtwandeling tot de bodem van de Bryce Canyon. We daalden meer dan 160 meter af tussen de rode rotsen. Heel warm tussen de rotsen maar koud boven aan de top. Verder in de dag reden met de van naar alle uitzichtpunten op de canyon. We trokken immens veel foto's. Het was heel spectaculair. Verder konden we in het park ook kennis maken met het wildlife. In deze streek gelukkig geen beren maar wel stieren, herten, bergleeuwen, bambies, slangen, vogels... in het bos of midden op de weg. We kochten natuurlijk ook nog enkele souveniers en reden vervolgens verder van Utah naar Arizona. Bij het uitrijden van het National Park reed er plots een sheriff met zwaailichten achter ons aan. We gingen aan de kant en kregen een boete wegens het negeren van een stopbord, vertragen is niet genoeg. Niet te verstaan, in de middle of nowhere, geen kat op de baan, worden we bespioneerd door een flik van de USA met een boete als gevolg. We hebben er ons ondertussen al overgezet. We werden sterk aangeraden de boete te betalen aangezien ze je anders het land kunnen uitzetten en dat is natuurlijk het laatste wat we wensen. We reden verder via een klein dorpje Kanab, ook wel het Hollywood van Utah genoemd. In deze streek zijn namelijk veel bekende Western films opgenomen. Op onze weg werden we ook omringd door roze zandduinen in het Pink Sand Dunes National Park. Aangekomen in Arizona sliepen we in Page, een dorpje nabij Glenn Canyon National Park met het Powell Lake.
In Amerika zijn er strenge regels op wild kamperen, gelukkig is er ook in Page een Wallmart waar slapen wel toegelaten is. Geen paniek, douchen doen we nog steeds, douches zijn overal te vinden.

Bryce Canyon National Park:







Aangekomen in Page:


Dag 9: Glenn Canyon National Recreation Area (Arizona)
Na meer dan 3000 kilometers rijden, waren we toe aan een rustdag. Bovendien waren we eindelijk in het warme zuiden en was het rond de 30 graden. We reden binnen in het nationale park en lagen voor enkele uren aan het meer in de hitte. Het water was wel nog heel fris. Het Powell Lake tussen de rode rotsen was tevens prachtig. Wanneer we de warmte niet meer aankonden, gingen we nog een kijkje nemen naar de spectaculaire dam die het water van het Lake tegenhoudt naar de Colorado River, de rivier die doorheen heel Arizona loopt tussen de canyons. 's Avonds kookten we met zicht op de Coloradorivier en genoten we van de zonsondergang. Nog even gebruik gemaakt van het wireless van de Western hotels en gaan slapen op de parking van de Wallmart.

Glenn Canyon National Park met het Powell Lake:




De dam tussen het Powell Lake en Colorado River:



Dag 10: Van Page naar de Grand Canyon (Arizona en Utah)
Deze ochtend werden we al vroeg wakker wegens de hitte in onze van. We beslisten door te rijden en we hadden eerlijk gezegd genoeg van alle canyons. Natuurlijk konden we de Grand Canyon, de bekendste canyon, niet links laten liggen. Op de weg naar Grand Canyon reden we door het Navajo reservaat, het gebied van de Native Americans of ook wel de Indianen genoemd. We bezochten de vele kraampjes en kochten leuke souveniers. Op de middag kwamen we aan in het Grand Canyon National Park. De Grand Canyon was prachtig maar we blijven toch wel nog meer fan van de Bryce Canyon. We reden terug richting Utah, naar het stadje Kanab waar we nu verblijven op een camping. Nog eens een camping, daar hadden we wel even nood aan, warme douches, electriciteit en internet.

On the road tussen Page en de Grand Canyon:





Grand Canyon National Park:




Morgen bezoeken we het Zion National Park en steken we de grens over naar de staat Nevada, op naar Las Vegas. We boekten een hotelleke in Las Vegas voor twee nachten. Las Vegas, here we come!

Tot zover ons tweede verslagje van ons Amerika adventure. Nog steeds gelukkig en gezond, onze kar van 1979 rijdt nog steeds goed en het zonneke schijnt goe(voorspelling rond 40 graden voor de komende dagen)!!

Dikke zoenen, Benjamin en Erika