Laatste weken in Whistler

Hallo allemaal!

Vandaag is het woensdag. Binnen exact een week nemen we normaalgezien de vlieger terug richting Zaventem. Onze laatste week in Whistler is dus van start gegaan. We zijn niet 100 % zeker dat we de vlieghaven van Vancouver zullen kunnen bereiken. Gisterennacht is een grote rots naar beneden gekomen en geland op de sea-to-sky-highway, de enige straat die Vancouver en Whistler verbindt tussen de bergen. De rots is groter dan een huis en nog steeds is er gevaar voor meerdere vallende rotsen op de weg. De highway is volledig afgesloten voor alle verkeer, tevens voor de wegenwerkers aangezien er nog steeds gevaar heerst. De highway zal waarschijnlijk voor drie dagen gesloten zijn, normaalgezien. In 1991 gebeurde identiek hetzelfde op de highway tussen Whistler en Vancouver. Toen was de highway gesloten voor elf dagen. Alleszins, indien de highway binnen drie dagen nog steeds gesloten is, nemen we contact op met onze verzekering om eventueel een helicopter of vliegtuigje te reserveren van Whistler Airport naar Vancouver Airport. Maar we hebben al gehoord dat alle vluchten van Whistler naar Vancouver reeds zijn uitverkocht. Met andere woorden, voor het moment zitten we vast in Whistler, deze keer geen sneeuwlawine maar wel degelijk een rots op de baan. Gelukkig vertrekken we niet morgen terug maar hebben we nog een weekje de tijd. Indien meer interesse, ga naar volgende link http://www.ctv.ca/servlet/ArticleNews/story/CTVNews/20080730/BC_rockslide_closes_sea_to_sky_080730/20080730?hub=Canada of volg het op voet via www.ctv.ca



En verder... Het leven in de bergen is fantastisch, zowel in de winter als in de zomer. We zullen het missen! We proberen zoveel mogelijk te genieten van Whistler paradise. Benjamin gaat nog steeds elke dag downhillen. Ook Erika rijdt regelmatig de berg naar beneden. Binnenkort maken we tijd voor actiefoto's op de berg. Erika aan de camera en Benjamin op de fiets of in de lucht. A-line, B-line, Crack-it-up... de pistes zijn zalig, goed geprepareerd, vele hindernissen, kleine en grote jumps, keuze voor iedereen: groene, blauwe, zwarte en dubbelzwarte pistes leiden je van de top van de berg tot in het dorp. Het is echt super!
Aangezien het de laatste twee weken prachtig weer was, ging Erika, met of zonder Benjamin, ook veel naar het meer! Nu is het weer plots serieus verslechterd, van 28 graden en zon naar 13 graden en regen.











Goed nieuws, onze campervan is verkocht voor een goe prijske. Bovendien kunnen we blijven wonen en slapen in de van tot wanneer dat we vertrekken. Ideaal dus, op die manier hoeven we geen nieuwe accomodatie te zoeken. She's a beast! We zullen ze missen.
Leven in de van, wil natuurlijk ook zeggen 'opletten voor de beren'. De beren zijn massaal aanwezig. Reeds meer dan 64 verschillende beren zijn gespot deze zomer in Whistler. Drie beren zijn doodgeschoten wegens te groot gevaar voor de mens. Ook wij zien af en toe een beer. Afstand houden is de boodschap en zeker geen eten of vuilnis laten rondslingeren.

En verder werken we nog steeds een beetje in onze shop. Op die manier kunnen we overleven in het dure Whistler. Het zal deugd doen als 1 liter brik melk geen 4 dollar of 3 euro meer kost. Of een pakje chocolade, das hier bijna onbetaalbaar, maar soms moet een extraatje kunnen natuurlijk. De sushi daarentegen is in Noord-Amerika wel betaalbaar en overal te vinden.
Volgend jaar zal Erika in de catalogus en op de posters staan van onze shop Chlorophylle, een Canadese outdoorcompany. Samen met twee andere meiden van de shop had Erika een fotoshoot in het dorp van Whistler met de kleren aan van de nieuwe collectie lente en zomer 2009. Dat was een grappige ervaring!

Vorig weekend gingen we naar het Pemberton festival. Voor het eerst werd er in Pemberton, een klein dorpje 30 kilometer ten Noorden van Whistler, een festival georganiseerd. Een groot hippie festival, 4 dagen lang, 40 000 man per dag, vele gekende namen zoals Coldplay, Dj Shadow..., een festival midden tussen de prachtige bergen van Britisch Columbia. Normaal gezien gingen we niet gaan, super dure ticketten en bovendien was het uitverkocht. Maar aangezien we gehoord hadden dat je zonder ticket gewoon kon binnenlopen, konden we niet anders dan toch gaan. De eerste maal een festival organiseren gaat blijkbaar samen met enkele fouten: de security had het opgegeven waardoor je zomaar kon binnenlopen, het enige benzinstation in Pemberton zat zonder benzine, alle bankautomaten zaten zonder geld, hekkens werden omgeduwd, mensen werden verpletterd door het geduw van de massa, mensen kropen over hekkens om in de danstenten binnen te raken... Het was de moeite en we hebben het niet gemist. Zowel zaterdagavond en zondag gingen we naar het festival.








En verder zijn we nog steeds gezond en gelukkig!
We houden jullie op de hoogte. Tot zo iedereen! We komen er aan!
Dikke zoenen, Benjamin en Erika